Low
support: Dirk Serries
Kaartverkoop: kassa (ma t/m za van 12.00 tot 18.00 uur: 050 368 0 368) en website De Oosterpoort, Plato en ticketmaster.nl
Let op: vrije sta- en zitplaatsen.
Alweer twintig jaar in het vak en onlangs kwam hun tiende studioalbum ‘The Invisible Way’ uit. We hebben het over het trio Low uit Minnesota. Met hun subtiele, betoverende liedjes en harmonische samenzang weten ze zowel op plaat als op het podium het publiek in te pakken. Het nieuwe album werd geproduceerd door niemand minder dan Jeff Tweedy van Wilco.
De kern van Low bestaat uit het echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker. Ze vergaarden bekendheid met albums als ‘Trust’, ‘Secret Name’ en ‘Things We Lost In The Fire’. In 2008 was er nog een uitgebreide documentaire over de band te zien in ‘Het Uur Van De Wolf’. Over het nieuwe album zeggen ze: ‘’We’ve made many records, and you know our M.O.: slow, quiet, sometimes melancholy, and, we hope, sometimes pretty…’’
Support: Dirk Serries
Dirk Serries gebruikt zijn gitaar om de luisteraar mee te trekken in zijn minimalistische, ambient sound. Sinds zijn debuut in de jaren 80 van de vorige eeuw werkte hij samen met o.a.Steven Wilson, Steve von Till, Justin Broadrick en Alan Sparhawk van, inderdaad, low. Serries creëert soundscapes door laag op laag te stapelen en zo toe te werken naar een geheel dat je vóelt. Na projecten als vidnaObmana en fear falls burning verschuilt hij zich niet meer achter alter-ego’s en bracht hij onlangs Microphonics XXI-XXV uit.
Want dat een nieuwe plaat van Low weer de moeite waard is, lijkt ondertussen een zekerheidje. Op een slecht hoofdstuk in de discografie heeft niemand de band nog mogen betrappen. Inmiddels ook bijna traditie: het feit dat platen worden geopend met nummers die je daarna niet zomaar meer loslaten. (That’s How You Sing) Amazing Grace en Canada op Trust, Monkey en California van The Great Destroyer, Try To Sleep van voorganger C’Mon: ze staan inmiddels in het geheugen gegrift.
Lees hier de volledige albumrecensie.
★★★★ Albumrecensie door Barry van Kicking The Habit
Niet eerder hoorde je Low zo optimistisch en onbezorgd als in prachtig openingsnummer Go To Sleep, met gemak een van de mooiste liedjes van het jaar tot nog toe. Een loom ritme, warme gitaren een rustig tinkelend glockenspiel zet te toon, terwijl de uit duizenden herkenbare samenzang van Sparhawk en Parker meteen weer helemaal raak is. Weinig zangstemmen passen zo goed bij elkaar en vullen elkaar zo fraai aan, ook nog na achttien jaar Low.
Lees hier de volledige albumrecensie.
★★★★★ Albumrecensie door Joris van Kicking The Habit
C’mon pakt je bij je keel en laat je niet meer los. Nu de wereld weg loopt met Elbow en Arcade Fire, lijkt het de hoogste tijd om dit gezelschap uit Minnesota eens in het volle licht te zetten. Nee, leuk zullen ze het niet echt vinden maar ze verdienen het volledig.
Lees hier de volledige albumrecensie.
★★★★ Albumrecensie door Jean Paul Heck van Muziek.nl
Dit is een van die weinige bands die wars is van alle trends en hypes. Door de jaren heen zijn de sluimerende en repeterende rockklanken eigenlijk zelden veranderd. Net als goede wijn rijpt ook de muziek van Low met de tijd.
Lees hier de volledige albumrecensie.
★★★ Albumrecensie door Maurice Dielemans van Kindamuzik
”Low heeft het beproefde recept terug gevonden, om met een minimum aan ingredieten toch voor een maximaal effect te zorgen”
Lees de volledige albumrecensie
★★★★ Albumrecensie van Gonzo
