Jason Isbell, geboren op 1 februari 1979 in Green Hill, Alabama, is een Amerikaanse singer-songwriter met een rijke muzikale geschiedenis. Zijn muzikale reis begon in de southern-rockband Drive-By Truckers, waar hij tussen 2001 en 2007 als derde gitarist deel van uitmaakte.

Opgegroeid in Green Hill, ontwikkelde Isbell zijn muzikale vaardigheden op jonge leeftijd, geïnspireerd door gospel en later blues. Zijn grootvader, een Pinkstergemeente-voorganger, introduceerde hem tot de blues van Robert Johnson. Op 14-jarige leeftijd trad hij op in garagebandjes en de befaamde Grand Ole Opry met vriend Chris Tomkins.

In 2001 voegde Isbell zich bij Drive-By Truckers, waar hij op drie studio-albums speelde en enkele composities bijdroeg. Zijn tijd bij de band eindigde in 2007. Vanaf dat moment begon hij aan zijn solocarrière en bracht hij na zijn eerste solo-album Sirens of the Ditch uit. Zijn vaste begeleidingsband, The 400 Unit, werd geïntroduceerd, en samen hebben ze diverse succesvolle albums geproduceerd. De albums, waaronder Southeastern, Something More Than Free, The Nashville Sound en Reunions, zijn stuk voor stuk succesvol en beklommen de hitlijsten, waarbij ze topposities bereiken in de Billboard 200 en verschillende genre-lijsten.

Recentelijk bracht Isbell het album Weathervanes uit, dat wordt omschreven als een verzameling volwassen nummers over liefde, verandering, nostalgie, wreedheid en verlossing. Het album is gevormd door de isolatie als gevolg van de pandemie en door zijn ervaring als acteur in Martin Scorsese’s ‘Killers of the Flower Moon’.

Isbell’s persoonlijke leven kende ups en downs, maar met de steun van mensen als Amanda Shires, Ryan Adams, en zijn manager Traci Thomas, keerde hij in 2012 naar eigen zeggen ‘sober’ terug. Na zijn scheiding van Shonna Tucker trouwde Isbell met violiste Amanda Shires, die sinds 2013 op zijn albums speelt. Met zijn kenmerkende verhalende kracht en ondersteund door de krachtige klanken van The 400 Unit, blijft Jason Isbell een invloedrijke figuur in de americana-muziekscene.

+ SUPPORT: S.G. Goodman

Wie had er vier jaar geleden gehoord van S.G. Goodman? In 2020 dook de uit Kentucky afkomstige singer-songwriter vanuit het niets op met het ijzersterke debuutalbum Old Time Feeling, waarmee ze zich met een daverende klap op de kaart zette als een van de smaakmakers binnen de roots en americana. Wat een stem! Wat een songs! Met haar liveshows wist Goodman al de nodige aandacht te trekken, onder andere van Jim James, frontman van My Morning Jacket, die ze vervolgens strikte als producent voor het debuutplaat.

Goodman trakteert de luisteraar op prachtige, gevarieerde americanasongs over verloren liefdes, de schepen die zij achter zich verbrandde en hoe zij in het reine kwam met haar zuidelijke roots, die in schril contrast lijken te staan met haar leven als progressieve, activistische lesbische vrouw. In 2022 verscheen het album Teeth Marks. Teeth Marks gaat over wat liefde eigenlijk is, de psychologische en fysieke afdruk van liefde, het licht en de duisternis ervan. Het is een plaat over de liefde die we voor elkaar hebben of niet hebben, en misschien nog belangrijker, de liefde die we voor onszelf hebben of niet hebben.