Dansen met de vijand
Truus te Selle en Mike Weerts
Waargebeurde familiegeschiedenis
Een muziektheaterproductie gebaseerd op het boek ‘Tante Roosje’ van Paul Glaser, waarin het meeslepende verhaal wordt verteld van tante Roosje, een jonge Joodse danslerares. Wanneer de nazi’s de macht grijpen, begint voor haar een levensgevaarlijk avontuur, zeker als haar man zich aansluit bij de NSB. Het leidt soms tot duivelse dilemma’s waarbij ‘goed’ en ‘fout’ niet altijd zo simpel is als het lijkt. ‘Dansen met de vijand’ bevat liedjes die zijn geschreven door Roosje Glaser en nooit eerder vertoonde film- en fotobeelden uit het Polygoonjournaal en privé-archieven.
Een voorstelling met een enorme geschiedenis. Wilt u hier meer over lezen?
Lees hier een interview met Paul Glaser in de Telegraaf. Of bekijk de reportage van EenVandaag.
“Prettig ingevoerde historisch verantwoorde muziek (Warum ist es am Rheis so schön, Lambeth Walk) maken dit bijna ongelooflijke verhaal van een overleefster tot een indrukwekkend docu-drama.”
★★★★ Volkskrant
“Er zijn al veel oorlogsverhalen verteld, maar het bijzondere verhaal dat Paul Glaser over zijn tante optekende in het boek Dansen met de Vijand kan daar nog moeiteloos bij. Want dit is het relaas van een ‘gewone’ vrouw die deed wat ze moest doen om te overleven in de kampen van o.a. Westerbork en Auschwitz. Goed of fout, daar ging het dan feitelijk niet meer om.”
★★★★ Telegraaf
“Een bescheiden productie, die niettemin aan zware morele thema’s raakt. Want tante Roosje zegt niet eens dat ze met tegenzin met haar vijanden danste en sliep. Het leverde haar, hoe dan ook, een comfortabel bed op. Maar méér dan dat: de aandacht van die Duitsers, hoe fout ze ook waren, gaf haar soms zelfs in Auschwitz het gevoel weer een mens te zijn. (..) Maar belangrijker is dat dit relaas sober en onsentimenteel wordt verteld, zonder er moralistisch over te doen. „Ik deed wat ik deed en dat ga ik niet goedpraten”, zegt Roosje Glaser tegen haar neef.”
★★★★ NRC
“Dansen met de vijand is een mooie, ingetogen reconstructie van het verhaal van Roosje Glaser. De zware oorlogsthematiek staat in mooi contrast met haar flamboyante persoonlijkheid. Regisseur en bewerker Erris van Ginkel laat terecht de feiten voor zich spreken, zonder teveel op de emotie of het sentiment te leunen.”
★★★ Theaterkrant
