Met cello, meerstemmige zang en de monsterlijk mooie composities van Lavalu (Marielle Woltring) werpt BEEST een gloednieuwe blik op het bekende sprookje. Een magische voorstelling over eenzaamheid, over een lijf dat anders is en over de genezende kracht van vriendschap en fantasie.  

Beest is vervloekt. Sinds ze ziek is, ziet ze er anders uit dan alle andere kinderen. Ze heeft gruwelijke jeuk, maar het allerergste is: er wordt gewezen en gesmiespeld. Beest vlucht naar een kasteel, ver weg van de gewone wereld. Hier wacht ze, tot haar lijf gewoon weer normaal doet. Hier wacht ze, tot iemand haar op een dag komt redden, iemand die haar wel mooi vindt zoals ze is. Iemand die de allermooiste is van iedereen. Zoals dat in sprookjes gaat!

Na lange, lange, lange tijd wordt er eindelijk aangeklopt bij het kasteel. Beest trekt enthousiast de poort open, maar ze wordt teleurgesteld door wat ze ziet. Het is niet de allermooiste. Het is Monster, een ander kind dat gevlucht is voor het wijzen en het smiespelen. Beest laat haar voorzichtig binnen. Eerst zijn ze een beetje bang voor elkaar, maar terwijl ze wachten worden ze vrienden. Samen laten ze de theekopjes in het kasteel weer tinkelen. Ze laten de gordijnen weer dansen. Ze fantaseren. Maar zullen ze ooit weer worden zoals de andere kinderen? En is dat écht beter?