Wim Helsen

Spijtig spijtig spijtig

Wim Helsen

Spijtig spijtig spijtig

  • Dinsdag 7 mei 2013
  • start programma
  • (Tijden onder voorbehoud)
  • Dinsdag 7 mei 2013
  • start of event
  • (Times are subject to change)

Wim Helsen – Poelifinario-winnaar in 2009 – ziet zichzelf als een rasacteur die strooit met absurdistische hilariteit en intelligentie. In zijn nieuwe voorstelling stelt hij vast dat een aantal zaken niet goed is uitgepakt. Spijtig van al dat geweld. En van de euro en dat de economie achteruitgaat. Spijtig ook dat er nog altijd mensen criminele feiten plegen om allerhande redenen zoals bijvoorbeeld een slecht karakter. Spijtig ook van al dat religieus extremisme met zijn ontploffingen en afgunst. En dat we niet weten hoe onze problemen op te lossen. Spijtig spijtig spijtig. “Een komiek van uitzonderlijke klasse.” (Algemeen Dagblad)

Klik hier voor een artikel over Wim Helsen in NRC NEXT

Klik hier voor een interview met Wim Helsen

“Hij blinkt uit in een subliem soort verbale slapstick (…) Helsen laat zich lastig navertellen; wat hij vertelt, is te zot voor woorden. In zijn idiotie is hij opnieuw ongeëvenaard.”

★★★★ NRC Handelsblad

“Wim van Helsen stelt ons na een aantal topprogramma’s ook in Spijtig, spijtig, spijtig niet teleur. In het universum van Wim Helsen bestaat het woord onmogelijk niet. In zo’n wereld is het geweldig toeven.”

★★★★ Volkskrantdoor
Patrick van den Hanenberg

“Intelligent, spitsvondig, vreemd en zeer, zeer vermakelijk”

★★★★★ Trouwdoor
Rinske Wels

“De Vlaming zet een volstrekt onsympathieke man neer, waarin je je tegen wil en dank toch een beetje herkent.
(…) De bochten waarin hij zich wringt om dit noodlot af te wenden zijn ronduit hilarisch. De grootste kunst in het cabaret is misschien wel om van niets iets te maken. Helsen toont zich er een meester in. (…) Ontsporende klucht vol bizarre en venijnige zijsporen. (…) Superieur verteld. “

★★★★ Parool

“Wie onze zuiderbuur een beetje kent, weet echter genoeg: dat wordt weer heel hard lachen, maar met gedachten vol verwarring de zaal verlaten. (…)Helsen weet altijd weer, op wat voor bijzondere en vooral uitermate grappige manieren dan ook, bij zijn verhaal terug te keren. Hij weet, spelend dat hij in de rij voor een urinoir staat, te komen tot het fascisme, een hyena en een leeuw die een hertje verscheuren en een totaal uit de hand gelopen situatie. Om zijn blik vervolgens tot de zaal te richten met de vraag: “En dan ben ík degene die raar is?” (…)Je begrijpt: aan deze recensie heb je helemaal niets. Maar Spijtig Spijtig Spijtig is Wim Helsen weer op zijn best. Het enige wat Metro kan meegeven: een pijn in je kaken van het lachen-garantie.”

★★★★ Metro

“De voorstelling zit vol met dit soort ingenieuze en absurdistische vondsten. Het publiek wordt van links naar rechts geschud en moet de aandacht erbij houden.
Maar de bezoekers hebben geen enkele moeite om op te letten. Vanaf de eerste seconde heeft Wim de zaal in zijn greep en dat stopt pas als hij het podium afstapt. Zelfs wanneer er een stilte valt, wacht het publiek in spanning af op de volgende zet van de man met de touwtjes in handen. Sinds Hans Teeuwen was er niemand meer die de zaal zo goed bespeelde als Wim Helsen. In anderhalf uur maak je kennis met het Belgische cabaret met de bijbehorende grappig klinkende Vlaamse woorden. “Ik sta op het podium om te verrassen.” En dat is bij deze voorstelling zeker gelukt. Onvoorspelbaar, absurdistisch, scherp en verre van bang voor het publiek, dat niet geschuwd wordt. Ga naar deze voorstelling nu het nog kan. Het zou zeer spijtig zijn als je hem zou missen.”

★★★★ FOK

“Helsen (1968) trapt af met de introductie van een persoon die zo gierig, asociaal, gewelddadig en egoïstisch is dat je moeilijk anders kunt concluderen dan dat hij gierig, asociaal, gewelddadig en egoïstisch is. Maar, zegt Helsen, en schopt zijn eigen verhaal grandioos onderuit: ‘Mag ik misschien ook míjn kant van het verhaal vertellen?’ De rest van de voorstelling is een lange omzwerving terug naar dit prikkelende begin, waarin Helsen zichzelf volop de ruimte biedt om zijn geniale gekte te etaleren. (…) Zijn – zeer nauwkeurige – tekst is soms grof, scabreus zelfs, maar met Helsens beschaafde Vlaamse tongval houdt zelfs een morbide scène waarin bloed spuit en schedelbeen kraakt iets vriendelijks. (…) Razend knap is hoe Helsen het publiek tergt door geen verhaal af te maken en zijn ongebreidelde fantasie volledig laat ontsporen – om uiteindelijk natuurlijk tóch alle eindjes netjes aan elkaar te knopen. (…) De meevoerende rasverteller Wim Helsen bespeelt zijn publiek geraffineerd en biedt geen kans de aandacht te laten verslappen. (…)Spijtig, spijtig, spijtig is opnieuw onweerstaanbaar.”

★★★★ Theaterkrant.nl