What’s in a fairytale?!

Anti-sprookje voor volwassenen

A rebellion is not a bed of roses – Fidel Castro

Er was eens en ze leefden nog lang en gelukkig… Nou, niet echt. Veeg het zand maar uit je ogen. In de nieuwe reeks What’s in a fairytale?! onderzoeken schrijver Joachim Robbrecht en regisseur Sarah Moeremans wat oeroude sprookjes en legendes ons nog te zeggen hebben. In het eerste deel van de reeks nemen ze de rebelse revolutionair Robin Hood onder handen: wat is er 800 jaar later nog over van zijn heldhaftige verleden?

Geen gezeik, iedereen rijk!
Op één avond verandert de positie van de ooit zo revolutionaire man-in-maillot volledig. Robin Hood blijkt, tegen zijn zin in, deel te zijn geworden van het systeem waar hij zich al die jaren tegen heeft verzet en belandt in een existentiële crisis. Maak je op voor een theateravond waarin op humorvolle wijze de maatschappij onder de loep wordt genomen en verlaat heerlijk gebrainwasht en rebellerend de zaal.

In deze voorstelling ontmoet je de echte Robin Hood. De middeleeuwse volksheld leeft al 800 jaar met Lady Marian en de merrymen in Sherwood Forest. Alleen is er steeds minder animo voor de ‘Robinisten’. Wat begon als ludieke actiegroep in het bos is nu een slinkend clubje rebellen dat schouwburgen afstruint om zieltjes te winnen voor Robins verhaal over arm en rijk, (on)rechtvaardigheid en revolutie. De verhoudingen zijn veranderd en de rek is uit de revolte. Het volk heeft geen hongersnood meer, maar wil extra comfort. Met de populistische – pardon – populaire Koning Jan en zijn nieuwe subsidieregelingen is het leven in de stad zo slecht nog niet.

What’s in a fairytale?!
Robin Hood is deel één van de theaterserie What’s in a fairytale?! van Sarah Moeremans (regie) en Joachim Robbrecht (tekst). Zij vragen zich af: Wat zit er in een sprookje? De moraal van het verhaal natuurlijk! Maar die moraal is vaak zo ouderwets dat het verhaal bij de vuilnis kan. Sarah en Joachim redden de moraal van de verbrandingsoven en doen aan upcycling. Achterhaalde sprookjes en legendes krijgen een tweede leven met een grotere maatschappelijke waarde. “Wij zien bruikbare grondstoffen waar anderen schroot zien en doen aan duurzame moraalverwerking voor zolang het duurt.”, aldus Sarah.