Servaes Nelissen
Mijn vader was een poppenspeler
Vanwege lovende reacties komt Servaes terug!
Ode aan een groot theaterman
Mijn vader was poppenspeler werd geselecteerd voor de specials van het Nederlands Theaterfestival en maakt vanwege lovende reacties begin 2016 een reprisetournee. In de voorstellingen van Servaes Nelissen liggen humor en tragiek lepeltje-lepeltje. Hij heeft het vak niet van een vreemde; zijn vader was in de jaren vijftig en zestig een beroemd handpoppenspeler. In een depot in Amsterdam staat een grote kast met ruim honderd poppen van Jan Nelissen. Als Servaes er gaat kijken, besluit hij een voorstelling te maken waarin zijn vader, vijfentwintig jaar na zijn dood, nog een keer tot leven komt.
Opeens staat hij daar, in de kleedkamer van zijn zoon Servaes, vlak voor aanvang. Hij heeft gehoord dat er een voorstelling over hem wordt gemaakt en wil weten of hij er goed vanaf komt. Servaes zegt dat hij hier en daar wel wat gedramatiseerd heeft. Zijn eenzame geploeter zonder subsidie, zijn drinkgewoontes, de strijd met zijn kinderen, zijn ziekte en het verhaal van zijn poppen natuurlijk.
“Samen stelen vader en zoon de show en wordt door middel van verhalen, poppenspel, dia’s en foto’s een kleurrijk portret geschetst van de eens zo harde werker met een zeer bewogen levensgeschiedenis. We gluren door de poppenkast naar Jans leven vol idealistische ambitie, spanning, drank en anekdotes. Keer op keer weet Servaes de magie van het poppenspelen tot een hoogtepunt te brengen…”
★★★★ 8 weekly
“Een mooie, nostalgische ode aan het ouderwetse handpoppentheater. Maar het is ook een aangrijpend verhaal van een zoon die in de voetsporen van zijn vader treedt. In de scènes tussen vader en zoon komt de magie van het handpoppenspel prachtig tot zijn recht.”
★★★ Parool
“Nelissen vermaakt zijn publiek met komische uitweidingen en creëert een ronduit gezellige rommel op het toneel op de voor hem karakteristieke ironische wijze.”
★★★ de Volkskrant
“Ode aan het kleine theater”
★★★ Theaterkrant
tekst, spel, decor en poppen: Servaes Nelissen ∙ regie: Gienke Deuten