“Gedroomde gestileerde toneelthriller” (..) “stijlvol en abstract muziektheater.” (..) “Op knappe wijze weet Bokma zich ongrijpbaar te maken” (..) “Hamels muziek, die herinnert aan Sjostakovitsj, is de gedroomde begeleiding.”

★★★★ NRC Handelsblad (Kester Freriks)

“Het resultaat is beklemmend en toch ook lichtvoetig theater. Lichtvoetig door die negen musici die losjes door het toneelbeeld banjeren. Lichtvoetig ook door de bijrollen van Erik Whien en Tirza de Boer. Hun gesleep met een lijkzak, de neus die spontaan bloed spuit, absurdistisch is het haast.”

★★★★ Het Parool (Joukje Akveld)

“Bij Een pure formaliteit is alles in balans. Muziek, tekst, decor en zelfs de door Erik Whien en Tirza de Boer gespeelde bijrollen; het klopt en is een traktatie voor oog en oor. Een mooie start van het nieuwe theaterseizoen.”

★★★★ De Telegraaf (Esther Kleuver)

“Pas bij de onthullende slotzin van dit anderhalfuur durende muziektheaterstuk valt de volle betekenis ervan op zijn plaats.”

★★★ De Volkskrant (Vincent Kouters)

“Wanhoop, trots, twijfel, ego en schuld passeren de revue en worden door Bokma’s medespelers sterk van tegenspel voorzien. Er valt veel te genieten.”

★★★ Trouw (Sara van der Kooi)

“goed geregisseerd door Sarah Moeremans. In de verwachting dat de confrontatie tussen Bokma en Franssen een gedenkwaardige toneelavond zou kunnen opleveren, wordt de toeschouwer niet teleurgesteld.”

★★★ Theaterkrant (Constant Meijers)

“De dialogen tussen deze acteerkanonnen zijn vaak bijzonder geestig en krijgen extra lading door het sublieme spel van de twee in een prima regie van Sarah Moeremans.” (..) “Franssen is met zijn prachtige dictie een eloquente commissaris”

★★★★ Scènes (Jos Schuring)