Je kent hem van House of Cards, Game of Thrones en de werken van Shakespeare: de eerzuchtige en over lijken gaande alfaman. Shakespeares personage Macbeth is hiervan het archetype. Maar de horrorcocktail van machtswellust, oorlog en moordende ambitie in het originele stuk verbergt wel iets belangrijks: de natuur die zich verzet tegen het onophoudelijk geweld dat de mens veroorzaakt. Beelden van paarden, raven, donkere bossen en heksen komen steeds terug, maar slechts als figuranten.

Juist dat halen de jonge Duitse regisseurs Jana Vetten en Jan-Christophe Gockel van Münchner Kammerspiele nu naar voren. Ze geven de natuur en de dieren een hoofdrol door de mensen uit het stuk te halen. Zij vragen zich af wat er dan overblijft en hoe we onze relatie met de natuur kunnen herstellen, nadat we haar meer ruimte hebben gegeven. Van opgezette dieren creëerde Michael Pietsch unieke poppen die door de dansers en acteurs uit het NITE-ensemble tot leven gebracht worden. Het is de eerste keer dat de poppen van Pietsch niet door hemzelf, maar door dansers tot leven gebracht worden. Dat levert een beeldende, radicale en interdisciplinaire bewerking op van het originele stuk.

Kracht van leven in dode materie

Jan-Christoph Gockel, Michael Pietsch en Jan Vetten werkten al vele malen samen bij het creëren van volwassen voorstellingen waarin poppen een belangrijke rol spelen. Steeds opnieuw zoeken ze naar manieren hoe ze theatrale betekenis kunnen geven aan het blazen van de kracht van leven in dode materie. In EXIT Macbeth speelt de symbiose van het lichaam van het dier en dat van de performer een belangrijker rol: wie is de baas over wie? Maar ook: kunnen we opnieuw leven blazen in iets dat we als mens hebben vernietigd of gedood? Juist die interdisciplinaire manier van denken over beweging, theater en poppenspel zette het NNT er toe aan de samenwerking met deze bijzondere makers aan te gaan.