Introdans
Less is more
Fascinerend meditatief en minimalistisch dansprogramma
Fascinating, meditative and minimalist dance programme
Less is More is een ingetogen en opgetogen dansprogramma, de belichaming van eenvoud, rust en momentum. Een avond met danserfgoed in beweging, van toonaangevende choreografen Hans van Manen, Lucinda Childs en Sidi Larbi Cherkaoui. Plus twee nieuwe werken van een nieuwe generatie internationale makers Igor Bacovich & Iratxe Ansa en Fernando Melo. Zij verstaan allemaal op eigen wijze de kunst van het weglaten.
“Oogstrelend” – Theaterkrant
“Met maar liefst vijf choreografieën imponeert Introdans met dit openingsprogramma het nieuwe theaterseizoen. Less is More beklijft in kunstzinnige schoonheid. De meditatieve kracht zindert nog lang na.” – ★★★★ Theaterparadijs
“Spel met geometrische figuren leidt tot fijn meditatieve dans in Less Is More van Introdans.” – Parool
Inleiding
Voorafgaand aan de voorstelling Introdans is er in de foyer een inleiding. De inleiding wordt gegeven door Linda Zandbergen. Zij interviewt de artistiek directeur van Introdans, Roel Voorinholt over het programma dat hij samenstelde voor deze avond. Kaarten à € 3,50 kun je hier bestellen.
Squares (Hans van Manen)
Squares is een dierbaar meesterwerk dat al 30 jaar op het repertoire van Introdans staat. De choreografie is tijdloos en ijzersterk in eenvoud. De gelauwerde choreograaf beschouwt Squares als een van zijn beste creaties. Dit stuk markeert ook het begin van de samenwerking tussen Hans van Manen en Roel Voorintholt in de jaren ’90. Een elegant lichtframe boven de zwartglanzende verhoogde dansvloer definieert de dansers en hun witte kostuums. De muziek van Erik Satie zet de minimalistische toon.
Canto Ostinato (Lucinda Childs)
Canto Ostinato brengt velen in vervoering. Niet alleen door de compositie van Simeon ten Holt, maar ook de gelijknamige choreografie van de gerenommeerde Amerikaanse choreograaf Lucinda Childs. Introdans koestert het repertoire van deze Amerikaanse ‘koningin van de minimalistische dans’. Maximaal dansant op minimal music, haar werk vraagt het uiterste van de dansers. Voor het publiek heeft Canto Ostinato juist een meditatieve uitwerking.
Traces (Fernando Melo)
De grote gebaren en museale eenvoud in het werk van de Braziliaanse Fernando Melo zijn aansprekend. Voor deze nieuwe choreografie (wereldpremière) werkt Melo samen met het Arnhemse Fillip Studios voor de digitale enscenering. Fillip Studios kan als geen ander de klassieke theatermagie waar Melo zo van houdt op innovatieve wijze verbeelden.
Nieuw werk (Igor Bacovich en Iratxe Ansa)
De lyrische vormentaal van het Italiaans-Spaanse duo Igor Bacovich en Iratxe Ansa maakt eveneens indruk. Hun eigen gezelschap Metamorphosis Dance oogstte internationale lof met hun sculpturale choreografieën. Voor deze commissie (wereldpremière) van Introdans werken Bacovich en Ansa samen met de Spaanse set designer Marta Pazos. Kleur is in haar enscenering het esthetische vertrekpunt. Bacovich danste o.a. bij Krisztina de Chatel en Nanine Linning en Iratxe danste o.a. bij Nederlands Dans Theater.
Fractus V (Sidi Larbi Cherkaoui)
De veelzijdige Vlaams-Marokkaanse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui gebruikt de filosofie van Alan Watts (1915-1973) over het loslaten van zorgelijke gedachten. Geen tijd verspillen met wat achter je ligt of nog niet is gebeurd. Het is een aansporing om te breken met een eindeloze gedachtestroom van ‘wat als’. In dit korte fragment uit de choreografie Fractus V reflecteren een aantal dansers met hun lichaamstaal en handgebaren op de woorden van Watts.
Less is More is a restrained yet uplifting dance programme, the embodiment of simplicity, calm and momentum. An evening of dance heritage in motion, featuring works by leading choreographers Hans van Manen, Lucinda Childs and Sidi Larbi Cherkaoui — plus two new works by a new generation of international makers: Igor Bacovich & Iratxe Ansa and Fernando Melo. Each in their own way they master the art of omission.
Squares (Hans van Manen)
Squares is a beloved masterpiece that has been part of Introdans’ repertoire for 30 years. The choreography is timeless and powerfully simple. The acclaimed choreographer regards Squares as one of his finest creations. This piece also marks the start of the collaboration between Hans van Manen and Roel Voorintholt in the 1990s. An elegant light frame above a glossy black raised floor defines the dancers and their white costumes. The music by Erik Satie sets the minimalist tone.
Canto Ostinato (Lucinda Childs)
Canto Ostinato enchants many — not only through Simeon ten Holt’s composition, but also through the choreography of the same name by the noted American choreographer Lucinda Childs. Introdans values this piece in her repertoire. Dancing to minimal music at full capacity, her work demands the utmost from the dancers. For the audience, Canto Ostinato offers a meditative effect.
Traces (Fernando Melo)
The grand gestures and museum-like simplicity in the work of Brazilian choreographer Fernando Melo are striking. For this new choreography (world premiere), Melo collaborates with Arnhem’s Fillip Studios on the digital staging. Fillip Studios has a talent for visualizing classical theatrical magic in innovative ways.
New Work (Igor Bacovich & Iratxe Ansa)
The lyrical formal language of the Italian–Spanish duo Igor Bacovich and Iratxe Ansa likewise makes an impression. Their company Metamorphosis Dance received international praise for their sculptural choreographies. For this commission (world premiere) by Introdans, Bacovich and Ansa collaborate with Spanish set designer Marta Pazos. Color is the aesthetic starting point in her staging. Bacovich danced among others with Krisztina de Châtel and Nanine Linning; Iratxe danced among others with Nederlands Dans Theater.
Fractus V (Sidi Larbi Cherkaoui)
The versatile Flemish‑Moroccan choreographer Sidi Larbi Cherkaoui draws on the philosophy of Alan Watts (1915‑1973) concerning letting go of worrisome thoughts. Do not waste time on what lies behind you or what has not yet occurred. In this short excerpt from Fractus V, a number of dancers reflect on Watts’ words through body language and gestures.
