Wim Helsen

Er wordt naar u geluisterd

Wim Helsen

Er wordt naar u geluisterd

  • Vrijdag 6 januari 2017
  • start programma
  • (Tijden onder voorbehoud)
  • Vrijdag 6 januari 2017
  • start of event
  • (Times are subject to change)

Sublieme verbale slapstick

Sublieme verbale slapstick
De carrière van Wim Helsen is een succesverhaal zonder weerga. De Vlaming won in 2003 met zijn eerste solo ‘Heden Soup!’ gelijk de Neerlands Hoop en met zijn derde én vierde programma de Poelifinario, voor meest indrukwekkende cabaretvoorstelling. Dat belooft dus wat voor nummer vijf: ‘Er wordt naar u geluisterd’. Wim Helsen legde zijn oor te luisteren bij uw binnenste en luisterde naar uw eenzaamste gedachten, uw meest verborgen pijn en uw diepste angsten. “In het universum van Wim Helsen bestaat het woord ‘onmogelijk’ niet. In zo’n wereld is het geweldig toeven”, schreef de Volkskrant na het zien van zijn vorige voorstelling ‘Spijtig Spijtig Spijtig’.

Extra informatie

Extra informatie

Kaartverkoop voor dit concert/deze voorstelling start wo 8 juni (exclusief Agenda-abonnees) en ma 13 juni (voor iedereen).

“De Vlaming Wim Helsen heeft zich met zijn unieke absurdistische theatrale stijltje inmiddels een rotsvaste plek aan de Nederlandse cabarettop verworven.”

★★★★ Recensie Telegraaf

“Al vanaf zijn debuut ‘Heden Soup!’ uit 2003 kiest Vlaming Wim Helsen ervoor om bijzondere antihelden te laten zien op het podium. In zorgvuldig gecomponeerde en gestileerde cabaretmonologen vol absurde zijwegen laat hij rare mannen zien die stuk voor stuk worstelen met het leven.”

★★★ Recensie Trouw

‘Zijn beste bedoelingen leiden tot een reeks beledigingen en schofferingen. Dat is geestig en levert een ongemakkelijke sfeer op waarin de gekte van Helsen excelleert. (…) Helsen vervolmaakt zijn schets van de groteske ambities van de moderne mens, die in alles succesvol moet zijn en anders geen geluk kent. Zo heeft ook in ‘Er wordt naar u geluisterd’ het absurdisme waar Helsen om bekend staat weer een stevige betekenisvolle bodem. (…) De uitvaartleider is een even zonderline als tragische figuur, die buiten de maatschappij staat, maar wiens hersenspinsels even goed de absurditeit en waanzin van de zogenaamd normale mensen reflecteren en blootleggen. (…) Ook de Vijfde van Helsen is een gedurfd avontuur, die onderstreept hoe relevant en groots zijn oeuvre is.

★★★★ Recensie NRC

‘Wim Helsens vijfde opnieuw vol geniale absurditeit.

Het verhaal neemt steeds meer bizarre wendingen en de zijstappen zijn volstrekt labyrintisch geworden. (…) Als hij dan ook nog zo’n typisch Helsen-liedje zingt dat zowel in tekst als in uitvoering, a capella met hilarische danspasjes, volkomen absurd is, ben ik helemaal in de ban van de geniale acteur die Helsen ook is.’

★★★★ Recensie Scènes

‘In tachtig minuten ontvouwt Wim Helsen een hilatisch en bij vlagen absurdistische rouwdienst. Hij bewandelt ook in zijn soms onnavolgbare rol als uitvaartbegeleider weer zijn bekende zijpaden en vertelt verhalen in het grote hoofdverhaal. (…) Zijn opstandige exegese van een bijbeltekst is voer voor predikanten in opleiding. Wat een taalvituoos en architect van verbanden die het bevattingsvermogen soms te boven gaan. Zoals de menselijke emotie ook altijd weer strijd levert met dood en zelfdoding. Wim Helsen maakt die onderwerpen op zijn geheel eigen persiflerende wijze bespreekbaar. Nog lang na de voorstelling.’

★★★★ Recensie Meppeler Courant

‘Het vijfde programma van Wim Helsen, getiteld Er wordt naar u geluisterd, speelt zich af in de aula van het rouwcentrum. Een omgeving waar het lachen niet thuishoort, waar de mens onzeker kan worden over zijn gevoelens en hoe deze te uiten. Een omgeving waarin een bloedeloos leven alsnog tot groots theater kan worden herschreven in toespraken, gedichten en muziek. Kortom: een perfecte omgeving voor de absurdistische Vlaming om als een olifant door de porseleinkast te denderen. (…) Helsens fenomenale komische acteertalent, zijn houding, mimiek en gebaren zijn vaak al voldoende die lach te scoren. Dat maakt het programma behoorlijk geestig.’

★★★ Recensie Theaterkrant

regie: Martijn Bouwman