Sam Baker
Zijn stijl is zeer beïnvloed door de beperkingen waarmee hij heeft moeten leren leven nadat hij ternauwernood een bomaanslag overleefde op de trein waarin hij zat, op het Lichtend pad in Peru. Hij was de enige in zijn coupé die het overleefde maar raakte wel zwaargewond: een doorboorde dijbeenslagader, een verbrijzelde linkerhand (die hem dwong linkshandig gitaar te leren spelen) en gescheurde trommelvliezen. In verschillende van zijn liedjes verhaalt hij over deze aanslag, bijvoorbeeld in Steel op Mercy in Broken Fingers op Pretty World. Zijn liedjes weten vaak mensen tot tranen te roeren en laten je zeker niet onbekommerd.
TakeRoot Presents
Roots, country en soortgelijke stromingen met respect voor het rijke Amerikaanse muzikale erfgoed. Bekijk hier alle TakeRoot presents concerten.
Sam Baker grew up in Itasca, Texas, a village on the outskirts of Texas. His mother played the church organ, his father listened to blues legends such as Lightnin’ Hopkins, Brownie McGee and Sonny Terry. From an early age Baker felt a kinship to Johnny Cash, and his narrative way of singing. Baker’s raspy, spoken-word style of singing is distinctively his own, sneaking up on you with its emotional punch. His poetic, precise observations on the complexity of both beauty and tragedy make him a kinsman to colleagues such as Townes Van Zandt, Guy Clark and John Prine.
