Orkater & Cello8ctet Amsterdam
Een pure formaliteit
Twee formidabele acteurs in broeierige thriller
Topacteurs Pierre Bokma en Porgy Franssen staan voor het eerst samen op toneel en laten hun superieure talent schitteren in een verhaal verteld door vier acteurs, acht cello’s en een blokfluit.
“Herinneringen, wie onthoudt die nou?”
Een pure formaliteit begint als een klassieke whodunnit. De beroemde schrijver Onoff (Pierre Bokma) wordt verdacht van moord. Hij wordt opgepakt en ondervraagd door een commissaris (Porgy Franssen). Gaandeweg echter wordt de situatie diffuser en grimmiger, aangezien de schrijver zich niet kan herinneren wat hij op de avond van de moord heeft gedaan.
“Kunnen we het er over eens zijn dat u de waarheid spreekt over dat gedeelte van de dag waar uw herinneringen helder over zijn?”
Het is om radeloos van te worden. Wat is er precies gebeurd? Beschuldigt de commissaris een onschuldige of liegt de schrijver dat het gedrukt staat?
‘Een pure formaliteit’ is gebaseerd op de Italiaanse film Una pura formalità van Giuseppe Tornatore.
“Gedroomde gestileerde toneelthriller” (..) “stijlvol en abstract muziektheater.” (..) “Op knappe wijze weet Bokma zich ongrijpbaar te maken” (..) “Hamels muziek, die herinnert aan Sjostakovitsj, is de gedroomde begeleiding.”
★★★★ NRC Handelsblad (Kester Freriks)
“Het resultaat is beklemmend en toch ook lichtvoetig theater. Lichtvoetig door die negen musici die losjes door het toneelbeeld banjeren. Lichtvoetig ook door de bijrollen van Erik Whien en Tirza de Boer. Hun gesleep met een lijkzak, de neus die spontaan bloed spuit, absurdistisch is het haast.”
★★★★ Het Parool (Joukje Akveld)
“Bij Een pure formaliteit is alles in balans. Muziek, tekst, decor en zelfs de door Erik Whien en Tirza de Boer gespeelde bijrollen; het klopt en is een traktatie voor oog en oor. Een mooie start van het nieuwe theaterseizoen.”
★★★★ De Telegraaf (Esther Kleuver)
“Pas bij de onthullende slotzin van dit anderhalfuur durende muziektheaterstuk valt de volle betekenis ervan op zijn plaats.”
★★★ De volkskrant (Vincent Kouters)
“Wanhoop, trots, twijfel, ego en schuld passeren de revue en worden door Bokma’s medespelers sterk van tegenspel voorzien. Er valt veel te genieten.”
★★★ Trouw (Sara van der Kooi)
“goed geregisseerd door Sarah Moeremans. In de verwachting dat de confrontatie tussen Bokma en Franssen een gedenkwaardige toneelavond zou kunnen opleveren, wordt de toeschouwer niet teleurgesteld.”
★★★ Theaterkrant (Constant Meijers)
“De dialogen tussen deze acteerkanonnen zijn vaak bijzonder geestig en krijgen extra lading door het sublieme spel van de twee in een prima regie van Sarah Moeremans.” (..) “Franssen is met zijn prachtige dictie een eloquente commissaris”
★★★★ Scènes (Jos Schuring)