Bert Visscher
Hij wordt vanzelf moe (Reprise)
Als iemand op ontploffen staat na een jaar gedwongen stilzitten, dan is dat wel Bert Visscher. Maar na de zomer kan hij lekker weer orde gaan scheppen in de door hem zelf gecreëerde chaos.
Hij nam je al mee langs ijsbanen, kolenmijnen, vuurtorens, vliegvelden, verlaten stations en bordelen en probeerde daarbij telkens te redden wat al niet meer te redden viel. Hij zal het wel nooit leren, want opnieuw dreigt er een puinhoop. Het begint al met een verhaal over de thuiskomst van zigeunerfamilie Tokko Pepetto. Moeten die woonwagens nou uitgerekend op de plek komen waar strijkijzerhandel De Uitstrijk windmolens wil bouwen? Visscher stort zich er weer vol in en is daarbij “onbetaalbaar geestig”, aldus Algemeen Dagblad in een vijfsterrenrecensie.
“Nieuwe Visscher is onbetaalbaar geestig. (…) Hij duikt nu in de romantiek van het zigeunerleven en stoft op geheel eigen wijze de onvergankelijke clichés van het nomadische leven af. (…) Visscher buit zijn komische talent – het prethoofd, zijn onbeschaamde verkleedpartijen, de woede wanneer dingen wéér niet lukken – ten volle uit, waarbij hij, de sukkelaar met de beste intenties, een chaos creëert die de zaal doet golven van het lachen. Zijn tempo is onnavolgbaar, zijn arsenaal aan grappen en grollen onuitputtelijk.”
– Algemeen Dagblad ★★★★★
