André Manuel
De Zieke Geest
De mens, het blijft een raadselachtig wezen. Want waarom kiest de één voor een carrière als pornoacteur terwijl de ander niet verder komt dan een keertje voorzichtig masturberen bij de nieuwste Wehkamp-gids? En hoe wordt de ene mens oorlogsmisdadiger en de ander een vredesengel? Wat is het verschil tussen een clown en een president? Bestaat er goed zonder kwaad? Is zwart mogelijk zonder wit? En wat doen we met al het grijs?
Manuel zoekt de antwoorden in het eerste deel van een nu al legendarisch drieluik, De Zieke Geest, zijn achttiende programma alweer. En dat betekent “Anderhalf uur heerlijk genieten, grinniken, schateren en besmuikt lachen.” (Theaterkrant)
“André Manuel oogt fris, fruitig en energieker dan ooit. (…) Met die zieke geest is het anderhalf uur heerlijk genieten, grinniken, schateren en besmuikt lachen.” -Theaterkrant (keuze van de criticus)
“Tere zielen hebben bij Manuel niks te zoeken. Hij stampt graag op tenen en trakteert de bezoekers daarbij uitdagend op een triomfantelijke blik en een sardonische grijns. Tegelijk voel je de ironische onderlaag als hij zich portretteert als de strijder voor het vrije woord.” – NRC ★★★★
