De muziek van The Hanging Stars klinkt als de ontbrekende schakel tussen de Californische woestijnzon en de grijze luchten van Londen, de stad waar de groep vandaan komt. Maar ja, wat moet je je daar nou bij voorstellen? Luister dus even naar het in maart verschenen vierde album Hollow Heart, waarop de groep net als op voorganger A New Kind Of Sky psychedelische folk en cosmic countryrock verweeft met Amerikaanse Westcoastpop uit de late jaren zestig en begin jaren zeventig. In recensies duiken vergelijkingen op met The Byrds, The Flying Burrito Brothers, Big Star, Buffalo Springfield en – een opmerkelijke naam in dit rijtje – Pink Floyd.
Hollow Heart werd opgenomen in een afgelegen studio in de Schotse Hooglanden, met overdag uitzicht op de Noordzee en ’s nachts de kristalheldere sterrenhemel als dak boven de hoofden van The Hanging Stars. Een bijna magische plek die heeft geleid tot wat in de Britse pers wordt omschreven als hun beste album tot nu toe. Wellicht dat de plaat – samen met het optreden op TakeRoot – de welverdiende grotere doorbraak voor het vijftal een stap dichterbij brengt.
