De titel van zijn vorig jaar verschenen album Music City USA refereert aan Nashville, zonder zijn Stetson gaat hij de deur niet uit, maar toch beperkt Charley Crockett zich niet tot de gebruikelijke countrydeuntjes. Zijn muziek is een mix aan zuidelijke smaken. Traditionele country, blues, cajun en een vleugje soul vormen de ingrediënten van wat Crockett zelf omschrijft als Gulf & country. Hank Williams en Merle Haggard zijn nooit ver weg, zelfs de geest van Jim Reeves verschijnt af en toe, tot er ineens soulvolle met blazers klinken en je denkt: ‘hé, Al Green’. Afijn, heb je Crockett net in een hokje, brengt hij je toch weer op andere gedachten.
Crocketts levenswandel is al net zo avontuurlijk, verkwikkend, triest, complex en rauw als zijn songs. Al op jonge leeftijd trok hij de wereld in met zijn gitaar. Hij zwierf door Amerika en Europa, verdiende de kost als straatartiest, belandde regelmatig voor kleine vergrijpen achter de tralies en overleefde behalve een openhartoperatie ontelbare langeafstandsritten in tourbusjes en de lauwe koffie bij truckstops. In 2015 verscheen zijn debuutplaat A Stolen Jewel, in april 2022 verscheen zijn elfde album in acht jaar: Jukebox Charley, waarop hij een aantal minder verkende hoeken uit het klassieke countrysongbook verkent. En ja, je leest het goed: elf albums in amper acht jaar. Over productief gesproken…
